Jom Ha’atsmaoet is Israël’s onafhankelijkheidsdag. Op deze feestdag, de vijfde dag van de joodse maand ijar (14 mei 1948) las David Ben-Gurion, de eerste Israëlische premier, in Tel Aviv de onafhankelijkheidsverklaring voor. Israël werd direct door de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie, Zuid-Afrika en Ierland erkent. Niet veel later volgde ook de meeste andere landen (voornamelijk niet-islamitisch landen) en de VN. Met het uitroepen van de Staat Israël was de geboorte van de derde zelfstandige staat in de geschiedenis van het gebied een feit. Israël is sindsdien de enige democratie in het Midden-Oosten.
Israël in de oudheid
Het gebied dat wij nu Israël noemen heette in de Oudheid Kanaän. Een gedeelte van Kanaän is later Palestina gaan heten. De naam Palestina verwijst naar de Filistijnen, een zeevarend volk dat zich aan het eind van de Bronstijd vestigde in het gebied en die volgens de verhalen uit het Oude Testament de vijanden waren van de Israëlieten.
Archeologische overblijfselen
Wetenschappers zijn het er over eens dat al sinds de tiende eeuw voor Christus, het Jodendom de grootste godsdienst moet zijn geweest in Kanaän. Dit valt o.a. af te leiden uit de vele archeologische vondsten in het gebied.
Tussen 1200 en 1100 v. Chr. viel het grootste deel van Kanaän onder het bestuur van de Israëlieten. Het eerste Joodse Koninkrijk was een feit en de eerste Joodse Tempel werd gebouwd.
De Westmuur, die ook wel Tempelmuur of Klaagmuur wordt genoemd is een belangrijk overblijfsel van de Tweede Joodse Tempel die is gebouwd in ca. 515 v. Chr. op de Tempelberg in Jeruzalem. De Tempelberg is de meest heilige plaats binnen het Jodendom. De Westmuur is als overblijfsel van de tempel, de meest heilige plek welke voor Joden te betreden is.
De moderne geschiedenis
De moderne geschiedenis begint in de negentiende eeuw.
Europese Joden krijgen steeds meer te maken met vervolging en antisemitisme en hierdoor groeit opnieuw het verlangen naar een eigen land. In 1917 komt de Britse overheid met de Balfour-verklaring. In deze verklaring zegde het Verenigd Koninkrijk steun toe bij het tot stand brengen van een ‘Nationaal Tehuis’ voor het Joodse Volk in Palestina.
Na de opsplitsing van het Ottomaanse Rijk in 1920 kwam het gebied onder Brits mandaat. Onder het oplaaiende antisemitisme vluchten daarop steeds meer Joden naar Palestina.
Op 29 november 1947 neemt de VN resolutie 181 aan, ook wel het VN-verdelingsplan genoemd. Hierbij wordt de aanbeveling gedaan dat, na het beëindigen van het Britse mandaat over Palestina, het land verdeeld zou moeten worden in een onafhankelijke Joodse en Arabische staat met een aparte status voor Jeruzalem. De Joodse leiders accepteerden het plan maar de Arabieren wezen het af. Zij verklaarden dat zij zich zouden verzetten tegen elk plan dat zou leiden tot opsplitsing of deling van Palestina.
Dit leidde op 15 mei 1948, een dag na de uitroeping van de Staat Israël, tot de Arabisch-Israëlische Oorlog die werd gewonnen door Israël. Vele oorlogen zijn er sindsdien gevoerd.
Heden ten dagen is Israël de enige democratie in het Midden-Oosten. Het heeft een zeer hoogontwikkelde economie en hightech sector en het land loopt vaak voorop in technologische innovaties. De levensverwachting behoort met 82 jaar tot één van de hoogste ter wereld.
